بررسی انواع سمعک مناسب گوش

کاشت حلزون به عنوان درمانی قابل قبول برای افراد کم شنوای شدید منابع سمعک ویدکس تا عمیقی که از تقویت های مرسوم کم ترین استفاده و سودمندی را داشته اند گسترش یافته است. کاشت شامل آرایش الکترودی داخلی و یک رسیور(تحریک کننده) است. قسمت خارجی وسیله شامل یک میکروفون، پردازشگر گفتار و یک کویل(حلقه) انتقال دهنده است. در حالی که سمعک صداهای ورودی را تقویت می کند کاشت حلزون عملکرد سلول های مویی خارجی آسیب دیده را به وسیله تبدیل انرژی آکوستیکی به پالس های الکتریکی جایگزین می کند که فیبرهای باقی مانده از عصب هشت را بی اثر می کند. میکروفون صدای ورودی را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کند که به وسیله پردازشگر تقویت و منسجم می شوند سپس سیگنال به کویل انتقال داده می شود و از طریق سیستم عبور از پوست به رسیور(تحریک کننده) داخلی منتقل می شود. الکترود ها از طریق یک استراتژی خاص که در پروتز موردنظر در دسترس است تحریک می شوند. علی رغم اینکه ساختار اصلی و پایه ای کاشت حلزون حدود 35 سال است که نسبتا پایدار باقی مانده است تغییرات قابل توجه و تعدیلاتی در طراحی و رویه انتقال اطلاعات صورت گرفته است. وسیله(پروتز) سیگنال ها و یا الکترود های چندگانه و کانال هایی دارد و آرایش الکترودی می تواند درون حلزونی یا خارج حلزونی باشد. برنامه های پردازشی بر اساس چندین فاکتور از قبیل تحریک آنالوگ در مقابل ضربانی، تحریک مداوم و الگوی ارائه و تغییر گفتار متفاوت است. به علاوه بر اساس تکامل خود پروتز ها، معیارهای کاندیداتوری کاشت حلزون در طول سال ها تغییراتی داشته است. تاریخچه قبلی طراحی، روش های کدگذاری گفتار و نتایج کاشت حلزون در بزرگسالان در انتشارات دیگر سندیت خوبی پیدا کرده است. محتوای این بخش بر مسائل رایج و پروتز ها تمرکز می کند.

منبع:

https://www.tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%88%DB%8C%D8%AF%DA%A9%D8%B3/

کاشت حلزون به عنوان درمانی قابل قبول برای افراد کم شنوای شدید منابع سمعک ویدکس تا عمیقی که از تقویت های مرسوم کم ترین استفاده و سودمندی را داشته اند گسترش یافته است. کاشت شامل آرایش الکترودی داخلی و یک رسیور(تحریک کننده) است. قسمت خارجی وسیله شامل یک میکروفون، پردازشگر گفتار و یک کویل(حلقه) انتقال دهنده است. در حالی که سمعک صداهای ورودی را تقویت می کند کاشت حلزون عملکرد سلول های مویی خارجی آسیب دیده را به وسیله تبدیل انرژی آکوستیکی به پالس های الکتریکی جایگزین می کند که فیبرهای باقی مانده از عصب هشت را بی اثر می کند. میکروفون صدای ورودی را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کند که به وسیله پردازشگر تقویت و منسجم می شوند سپس سیگنال به کویل انتقال داده می شود و از طریق سیستم عبور از پوست به رسیور(تحریک کننده) داخلی منتقل می شود. الکترود ها از طریق یک استراتژی خاص که در پروتز موردنظر در دسترس است تحریک می شوند. علی رغم اینکه ساختار اصلی و پایه ای کاشت حلزون حدود 35 سال است که نسبتا پایدار باقی مانده است تغییرات قابل توجه و تعدیلاتی در طراحی و رویه انتقال اطلاعات صورت گرفته است. وسیله(پروتز) سیگنال ها و یا الکترود های چندگانه و کانال هایی دارد و آرایش الکترودی می تواند درون حلزونی یا خارج حلزونی باشد. برنامه های پردازشی بر اساس چندین فاکتور از قبیل تحریک آنالوگ در مقابل ضربانی، تحریک مداوم و الگوی ارائه و تغییر گفتار متفاوت است. به علاوه بر اساس تکامل خود پروتز ها، معیارهای کاندیداتوری کاشت حلزون در طول سال ها تغییراتی داشته است. تاریخچه قبلی طراحی، روش های کدگذاری گفتار و نتایج کاشت حلزون در بزرگسالان در انتشارات دیگر سندیت خوبی پیدا کرده است. محتوای این بخش بر مسائل رایج و پروتز ها تمرکز می کند.

منبع:

https://www.tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%88%DB%8C%D8%AF%DA%A9%D8%B3/