اين انعكاس‌ها مي‌توانند تنها در صورتي كه اين فيلتر تطبيقي به طور كارآمدي پيچيده باشد وبسایت براي ذخيره و ادغام كردن صداهايي كه شايد صدها ms قبل رسيده‌اند، مي‌توانند از بين بروند. اين چنين فيلترهاي پيچيده براي تطبيق، زمان طولاني مي‌برد.
به عنوان مثال از مزيت‌هاي قابل توجهي كه از فيلتر كردن تطابقي قابل حصول است و محدوديت ناشي از مكان بازآوايي روي اين مزيت‌ها، در شكل 7-7 نتايج Hoffman نشان داده شده است.
براي يك آرايش ميكروفن3 و يك 7 ميكروفن كه روي پيشاني نصب شده است.
راه‌هايي وجود دارد كه2 يا بيشتر، از تركيبات مختلف از سيگنال و نويز (قسمت چپ نقطه‌چين شكل 6-7) مي‌تواند به دست آيد.
چيزي كه آنها در آن اشتراك دارند اين است كه آنها بايد از ميكروفن‌هاي تعيين شده در دو نقطه فضا سرچشمه مي‌گيرند چه اينها در يك سمت و چه دو سمت مخالف (يا جلو) سر شنونده باشند. يك مدار استفاده كرده است از يك ميكروفن دايركشنال نما ـ عقبي تا نويز مرجع را فراهم كند و يك ميكروفن همه‌سويه تركيب گفتار و نويز را فراهم مي‌كند. يك راه ديگر، سيگنال اصلي مي‌تواند از يك ميكروفن دايركشنال نما ـ جلويي (forward– facing) بيايد.
(بهبود آستانه ي دريافت گفتار براي يك آرايش تطبيقي مربوط به يك ميكروفن منفرد اين آزمايش با استفاده از گفتاري روبرو و يك پوشاننده نويز منفرد در زاويه 45 نسبت به جهت روبرو در 3 محيط شبيه سازي شده با ميزان متفاوت انعكاس صدا نسبت به صداي مستقيم انجام شده است از Hoffman etal ( 1994) )
اين ترتيب اين مزيت را دارد كه همه اجزا مي‌توانند روي يك طرف سر سوار شوند. سيستم‌هاي توقيف نويز (جلوگيري از نويز) كه خروجي‌هاي سمعك روي هر دو طرف سر را ادغام مي‌كنند، اما پتانسيل را براي بهبود كيفيت صدا در موقعيت بارآوايي افزايش داده‌اند. يك چنين مدار پرادشي هر باند فركانسي باريك را ضعيف مي‌كند، در جايي كه سيگنال‌ها برش داده شده‌اند در هر گوش فاز متفاوت وكوهرنس مناسب در جهت سيگنال غالب، نشان نمي‌دهند. چنين پردازشي كيفيت صوت را بهبود مي‌بخشد، اما وضوح گفتار در نويز را بهبود نمي‌دهد، مگر در حد يك ميكروفن دايركشنال.
تكنيك‌هايي كه تاكنون توصيف شده به وسيله به حداقل رساندن توان در بعضي نقطه‌ها در مدار پردازشي منطبق است. هدفشان به حداكثر رساندن نسبت سيگنال گفتاري رسيده از جلو به سيگنال‌هايي كه از جهات ديگر رسيده است. اين طرح‌ها بايد فرض‌هايي در مورد تعيين محل منبع گفتار (مثلا آن مستقيما در جلو است) و يا در مورد ماهيت سيگنال آزمايشي (مثلا: آن گفتار است و بنابراين ضربان در دامنه است) و يا درباره نويز (مثلا: آن مداوم است).
منبع:
اين انعكاس‌ها مي‌توانند تنها در صورتي كه اين فيلتر تطبيقي به طور كارآمدي پيچيده باشد وبسایت براي ذخيره و ادغام كردن صداهايي كه شايد صدها ms قبل رسيده‌اند، مي‌توانند از بين بروند. اين چنين فيلترهاي پيچيده براي تطبيق، زمان طولاني مي‌برد.
به عنوان مثال از مزيت‌هاي قابل توجهي كه از فيلتر كردن تطابقي قابل حصول است و محدوديت ناشي از مكان بازآوايي روي اين مزيت‌ها، در شكل 7-7 نتايج Hoffman نشان داده شده است.
براي يك آرايش ميكروفن3 و يك 7 ميكروفن كه روي پيشاني نصب شده است.
راه‌هايي وجود دارد كه2 يا بيشتر، از تركيبات مختلف از سيگنال و نويز (قسمت چپ نقطه‌چين شكل 6-7) مي‌تواند به دست آيد.
چيزي كه آنها در آن اشتراك دارند اين است كه آنها بايد از ميكروفن‌هاي تعيين شده در دو نقطه فضا سرچشمه مي‌گيرند چه اينها در يك سمت و چه دو سمت مخالف (يا جلو) سر شنونده باشند. يك مدار استفاده كرده است از يك ميكروفن دايركشنال نما ـ عقبي تا نويز مرجع را فراهم كند و يك ميكروفن همه‌سويه تركيب گفتار و نويز را فراهم مي‌كند. يك راه ديگر، سيگنال اصلي مي‌تواند از يك ميكروفن دايركشنال نما ـ جلويي (forward– facing) بيايد.
(بهبود آستانه ي دريافت گفتار براي يك آرايش تطبيقي مربوط به يك ميكروفن منفرد اين آزمايش با استفاده از گفتاري روبرو و يك پوشاننده نويز منفرد در زاويه 45 نسبت به جهت روبرو در 3 محيط شبيه سازي شده با ميزان متفاوت انعكاس صدا نسبت به صداي مستقيم انجام شده است از Hoffman etal ( 1994) )
اين ترتيب اين مزيت را دارد كه همه اجزا مي‌توانند روي يك طرف سر سوار شوند. سيستم‌هاي توقيف نويز (جلوگيري از نويز) كه خروجي‌هاي سمعك روي هر دو طرف سر را ادغام مي‌كنند، اما پتانسيل را براي بهبود كيفيت صدا در موقعيت بارآوايي افزايش داده‌اند. يك چنين مدار پرادشي هر باند فركانسي باريك را ضعيف مي‌كند، در جايي كه سيگنال‌ها برش داده شده‌اند در هر گوش فاز متفاوت وكوهرنس مناسب در جهت سيگنال غالب، نشان نمي‌دهند. چنين پردازشي كيفيت صوت را بهبود مي‌بخشد، اما وضوح گفتار در نويز را بهبود نمي‌دهد، مگر در حد يك ميكروفن دايركشنال.
تكنيك‌هايي كه تاكنون توصيف شده به وسيله به حداقل رساندن توان در بعضي نقطه‌ها در مدار پردازشي منطبق است. هدفشان به حداكثر رساندن نسبت سيگنال گفتاري رسيده از جلو به سيگنال‌هايي كه از جهات ديگر رسيده است. اين طرح‌ها بايد فرض‌هايي در مورد تعيين محل منبع گفتار (مثلا آن مستقيما در جلو است) و يا در مورد ماهيت سيگنال آزمايشي (مثلا: آن گفتار است و بنابراين ضربان در دامنه است) و يا درباره نويز (مثلا: آن مداوم است).
منبع:
ارزیابی شنوایی و تجویز سمعک